بازرگانی ، یکی از ارکان اصلی اقتصاد
با توجه به توضیحات فوق ، در پاره ای اوقات افراد و مجموعه های حاضر در دسته دوم جنسی که خود تولید کرده‌اند را به فروش می رسانند (که تبعاً در دسته کسب و کارهای تولیدی یا صنعتی قرار می گیرد) و یا به عنوان واسطه ، کالایی را که خود در ساخت و فرآوری آن نقشی نداشته‌اند را روانه بازار می کند . در این زیرشاخه که می توان آن را «امور بازرگانی» تعریف کرد ، فروشندگان به واسطه واردات یک کالا یا تهیه آن ها از تولیدکنندگان داخلی ، با سودی مشخص این محصولات را به خریداران فروخته و بدین ترتیب در بازارهای اقتصادی فعالیت می کنند .
با کسب این آشنایی نسبی از ماهیت امور بازرگانی ، اینک به این مطلب می رسیم که این امور نیز به منظور سر و شکل دادن به حساب های خود ، میزان دارایی ، مقدار طلب و بدهی هایشان یا سود و زیانی که در دوره ای مشخص داشته اند به سازوکاری نیازمندند که عاملی جز حسابداری بازرگانی نمی باشد .
وظایف یک شرکت حسابداری در شرکت های بازرگانی
می دانیم که حسابداری شرکت ها زبان مشترک اقتصاد است ، بدین معنا که با تعریف عناصری مشخص در همه مشاغل و همسان‌سازی روند جریان یافتن پول در آن ها ، بینشان یک رابطه منطقی و قابل سنجش برقرار می کند . تفاوتی ندارد که درون‌مایه کسب و کار شما چه بوده ، چه خدمتی ارائه می دهید یا چه محصولی را می فروشید ؛ خدمات حسابداری سبب میشود تا با تبدیل همه تراکنشات ، تولید ، ورود یا خروج اجناس یا دریافت و ارائه خدمات به عدد و رقم یا اطلاعاتی قابل فهم برای همه شرکا ، مالکان ، سهامداران و صد البته مراجع دولتی ، بتوان ارزش آن ها را بر پایه واحدهای پولی بیان کرد .
حسابداری بازرگانی به زیرمجموعه ای از علم حسابداری گفته می شود موارد زیر را شامل می شود:
- تعریف و برپایی سیستم‌های حسابداری بازرگانی مطابق با قوانین مالی و مالیاتی کشور ،
- ثبت همه رویدادهای مالی مجموعه ،
- تهیه اسناد مرتبط با انتقال وجوه (نقدینگی ، ورودی ، خروجی ، مطالبات و بدهی ها) ،
- مشخص نمودن دارایی های جاری و غیرجاری یا بدهی های بلند مدت ،
- رسیدگی دقیق و مستمر به وضعیت انبارها و کل موجودی و
- تعیین قیمت تمام شده ، سود یا زیان خالص و ناخالص و همچنین هزینه های عملیاتی.
از آنجایی که این نوع رسیدگی به حساب ها زیر شاخه ای از حسابداری می باشد ، بدیهیست که مجموعه های با سابقه و قدرتمندی که در این زمینه و همچنین حسابرسی ، خدمات مالی یا دفاع مالیاتی مشغول به کار هستند توانایی به نتیجه رساندن کار و ساماندهی به حساب های بعضاً نامنظم این مجموعه ها را دارند .
بُنکداری را تصور کنید که از چند منبع مختلف ، چندین نوع کالای متفاوت را گرفته و با نرخ های گوناگون و یا تسفیه های غیر یکسان (نقدی ، چکی ، امانی و ...) آن ها را به فروش می رساند . پر واضح است که در چنین شرایطی چنانچه نظارت و ثبتی دقیق بر روی تک‌تک فاکتورها یا تعاملات مالی وجود نداشته باشد ، حتی اگر این فرد یا مجموعه دچار ضرر نشوند ، ممکن است به دلیل فقدان اسنادی ثبت شده و معتبر حق دیگری را ضایع کرده و یا چنین شاعبه ای را در ذهن آنان به وجود آورند ، لذا تجارت و داد و ستد ، حداقل در زمان معاصر بدون داشتن حسابداری کاربلد و مجرب امکان پذیر نیست .
1- موجودی کالا
در حسابداری بازرگانی موجودی کالا بعنوان “داراییهای جاری” تلقی میشود، چراکه توقع بر این است که تا پایان سال مالی به فروش برسند. یکی از بخشهای مهم ترازنامه شرکت بازرگانی موجودی کالا میباشد. جهت کنترل موجودی کالادر حسابداری، از دو روش متفاوت استفاده میشود؛ ثبت ادواری و دائم.
2- حساب خرید و فروش
ر حسابداری بازرگانی، حساب خرید گردش کالاهایی را کنترل میکند که برای فروش خریده شده اند. زمان خرید کالا (موجودی انبار) بدهکار، حساب خریدار (پرداختنی) بستانکار میشود. که در ادامه با توجه به نحوه پرداخت،حسابهای پرداختی بدهکار و موجودی بانک و صندوق و . . . بستانکار خواهد شد.
حساب فروش جهت ثبت کالای فروش رفته بکار میرود. با صدور فاکتور فروش، این حساب بستانکار و حسابهای دریافتنی (به تفصیل مشتری) بدهکار خواهد شد. همچنین جهت ثبت گردش مالی فروش، لازم است حسابهای دریافتنی بستانکار و “موجودی بانک” یا صندوق بدهکار شود.
3- مالیات و عوارض
پیرو وظایف قانونی یک بنگاه اقتصادی، هنگام فروش کالا موظف به دریافت “مالیات” و “عوارض” ارزش افزوده میباشد. و هر سه ماه مابه التفاوت ارزش افزوده دریافتی و پرداخت شده (در خریدها)، با ادارات مربوطه تسویه خواهد شد. لذا لازم است در مراحل خرید و فروش این مبالغ بدرستی ثبت شود.